Strange love....


" But when you think

  I've had enough

  From your sea of love

  I 'll take more than another riverful

  Yes, and I 'll make it all worthwhile

  I 'll make your heart smile"
  



Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να περιγράψω την αγάπη μου για την Αθήνα από τους παραπάνω στίχους. Για το κέντρο της Αθήνας συγκεκριμένα! 

Όχι, δε ζω στο κέντρο....ίσως για αυτόν ακριβώς τον λόγο κι έχω μια ρομαντική διάθεση απέναντί του! Το έχω συνδυάσει με αναμνήσεις από οικογενειακές βόλτες σε μουσεία και επισκέψεις στη γιαγιά στην πλατεία Βικτωρίας - κατέβαινα στην παιδική χαρά εκεί με άλλα παιδάκια - ω ναι κάποτε έπαιζαν παιδάκια ανενόχλητα εκεί....

Έτσι μεγαλώνοντας δε σταμάτησα ποτέ να τριγυρνάω στο κέντρο και να παρατηρώ από κοντά τις ιδιαίτερές του μεταμορφώσεις, κυρίως τα τελευταία χρόνια. Να γίνομαι μάρτυρας μιας σταδιακής ροπής προς την παρακμή και τη μιζέρια....αλλά και μερικών εκπληκτικών αποκλίσεων από αυτή.

Με τέτοια ...αποκλίνουσα (!) δραστηριότητα πήγα να παρακολουθήσω την προηγούμενη εδβομάδα σε μια άλλη ταλαιπωρημένη πλατεία του κέντρου, την πλατεία Θεάτρου.

Μετά από μια μικρή περιπλάνηση στην αγορά κατηφόρισα στο δρομάκι που οδηγεί στη Διπλάρειο σχολή όπου στεγάζεται η έκθεση Strange cities Athens. Θέλοντας λίγο να αφουγκραστώ την περιοχή, που είχα να δω από την εποχή του Guru bar, συνέχισα τη βόλτα μου γύρω από το κτίριο της σχολής. Οι εικόνες νέες, ηλιόλουστες - είχα συνηθίσει τις... νυχτερινές λήψεις εκεί ;) -  και συνάμα γνώριμες.






Με ένα γλυκό προαίσθημα συνέχισα για να μπω στη σχολή. "Ακολουθήστε τα βέλη στο πάτωμα " με προέτρεψε ευγενικά ο κύριος στην είσοδο...




Το θέμα της έκθεσης - το οποίο με είχε ιντριγκάρει από την αρχή - πολύ ιδιαίτερο: επιλεγμένοι καλλιτέχνες από όλον τον κόσμο κλήθηκαν να εκφράσουν την εικόνα τους για την Αθήνα με κοινό παρονομαστή το ότι δεν έχουν δει ποτέ οι ίδιοι την πόλη. Και πώς θα εκφραστούν θα μου πείτε χωρίς εμπειρίες; Γι αυτό τους δόθηκε ένα κουτί "γεμάτο" Αθήνα: το ποίημα Γιασεμί του Γιώργου Σεφέρη, δύο κεφάλαια από το Η Αθήνα μιας διαδρομής του Μάρκαρη, το Μια πόλη μαγική του Μάνου Χατζιδάκη, το 2 του Κωνσταντίνου Βήτα, μια συνταγή για γεμιστά (!) και δώδεκα αρχεία ήχων από την πόλη. Ευφυές;;;

Ακολούθησε ένα μαγικό ταξίδι στις φαντασιακές εξορμήσεις των καλλιτεχνών στη δική μας αλλά και δική τους πλέον Αθήνα.......και.......ενθουσιάστηκα!! Είναι εκπληκτικό το πώς εμπνεύστηκαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι - άλλος από τη μουσική άλλος από τα κείμενα άλλος από το φαγητό - πραγματικά με ενδιαφέρει πολύ η όλο και αυξανόμενη επιρροή της γεύσης στην τέχνη, μια αίσθηση παραγκωνισμένη σε σχέση με τις υπόλοιπες 4 - και δημιούργησαν το αθηναϊκό τους στιγμιότυπο.

Να κρυφοκοιτάξουμε κάποια από αυτά; 



















Δε θα σας αποκαλύψω περι τίνος πρόκειται γιατί πραγματικά αξίζει να επισκεφθείτε αυτή την έκθεση μια λαμπερή μέρα όπως τη σημερινή - θα έχουμε πολλές τέτοιες ως τις 28 Ιουνίου που θα διαρκέσει - και να τα ανακαλύψετε όλα μόνοι σας....το μόνο που θα πω, οι λάτρεις της ψηφιακής τέχνης να αναζητήσουν ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ το έργο των Amana από την Ιαπωνία...;)

Βγαίνοντας γεμάτη ενέργεια από τη σχολή βρέθηκα αντιμέτωπη με άλλη μια μαγική εικόνα της Αθήνας, αληθινή αυτή τη φορά:







το παραδοσιακό ταβερνάκι Κληματαριά, σε πείσμα των καιρών, εξακολουθεί να αποτελεί μια όαση γεύσεων, χρωμάτων και ..ήχων στην περιοχή. Εξουθενωμένη  από την περιήγηση σταμάτησα με την παρέα μου για ανάκτηση δυνάμεων πάνω από ένα αχνιστό πιάτο σπιτικού φαγητού. Τι αγαλλίαση!!  Λίγο πριν φύγουμε ακούσαμε τους χαρισματικούς μουσικούς να παίζουν γνώριμους σκοπούς και ο κόσμος χειροκροτούσε ενθουσιασμένος! 
Απόλυτα αθηναϊκή κατάληξη......!

Μου άρεσε πολύ αυτή η προσπάθεια αναζωογόνησης της περιοχής από τη Στέγη. Η απόδειξη του ότι αν κάτι γίνεται με κέφι, όρεξη, σκληρή δουλειά και κυρίως αγάπη δεν υπάρχει περίπτωση να μην είναι όμορφο. Να σημειωθεί ότι η είσοδος είναι δωρεάν........

 " Yes, and I 'll make it all worthwhile

  I 'll make your heart smile"
  
Φιλιά!

❤️

Comments